Harold Macmillan

BIOGRAFIA Anton Lesser

CHARAKTERYSTYKA

Początkowo minister finansów, a po ustąpieniu Anthony’ego Edena premier Wielkiej Brytanii. Przebiegły, ambitny, odrobinę arogancki. Jest konserwatywny, bardzo przywiązany do tradycji i wszelkie odstępstwa od ustalonego porządku rzeczy traktuje jako niedopuszczalne. Jednocześnie sam trwa w związku małżeńskim o bardzo niekonwencjonalnych ustaleniach, bowiem doskonale zdaje sobie sprawę z tego, że jego żona od wielu lat ma kochanka. Wydaje się zatem, że brak sprawczości i stanowczości w małżeństwie stara się rekompensować w polityce.
W serialu gra go Anton Lesser.

WYGLĄD

Starszy, siwiejący mężczyzna z gęstymi wąsami. Sprawia wrażenie niepozornego, jest szczupły i dość drobny, lecz nosi się z godnością, by nie powiedzieć nadmierną pychą.

BIOGRAFIA

Sezon 2

Poznajemy go, gdy ówczesny premier Anthony Eden zasięga jego rady w sprawie interwencji zbrojnej w Egipcie, do której miało dojść po przejęciu przez Egipcjan Kanału Sueskiego. Macmillian zachęca go do ataku, mówiąc, że czas wyjść z cienia Churchilla. Jednak po klęsce Edena i wycofaniu z Egiptu wojsk brytyjskich, obraca się przeciwko niemu, widząc, że trzymanie strony przegranego donikąd go nie zaprowadzi. Kieruje się tutaj głównie własnym interesem, co nie umyka uwadze królowej, która na pierwszej audiencji mówi mu, że człowiek powinien otwarcie przyznawać się do swoich decyzji, nawet jeśli były one błędne.

Macmillian jest człowiekiem rzadko słuchającym innych, przekonanym o własnej nieomylności, o czym królowa Elżbieta miała okazję się przekonać, gdy wraz z żoną przyjechał na transmisję wystrzelenia rosyjskiego satelity. Ku zażenowaniu swojej żony przerywał królowej i nie dawał dojść do słowa, nie okazując jej należytego szacunku.

Przy tej okazji dowiadujemy się, że premier ma skomplikowaną relację z małżonką. Jest świadomy jej wieloletniego romansu z innym mężczyzną, nawet o tym otwarcie rozmawiają, lecz dopiero teraz zaczął naciskać na żonę, by zakończyła pozamałżeńską relację ze względu na jego pozycję premiera. Pani Macmillian obiecuje to zrobić, jednak jakiś czas później Harold podsłuchuje jej rozmowę z kochankiem, w której mówi, jakie obrzydzenie i pogardę czuje do męża.

W 1963 roku premier zaprasza do siebie sekretarza stanu ds. wojny Johna Profumo, gdyż po Londynie zaczęto rozpowiadać plotki na temat jego romansu z Christine Keeler. Sekretarz jednak zaprzecza, by pogłoski te miały w sobie choć odrobinę prawdy. Macmillian postanawia mu zaufać, dlatego publicznie zapewnia o swoim wsparciu dla Profumo. Wkrótce jednak sekretarz wojny przyznaje się do romansu, a wiarygodność premiera i całego rządu traci na wartości. Dlatego oskarżany o kłamstwo Macmillian podaje się do dymisji, chcąc ratować zhańbiony wizerunek rządu. Królowa Elżbieta nie zgadza się z decyzją premiera i zarządza, by dalej pełnił swoje obowiązki i podczas jej nieobecności w Londynie zaprowadził porządek w kraju. Premier nie wytrzymuje jednak presji i po jakimś czasie rezygnuje ze stanowiska, za główny powód podając pogarszający się stan zdrowia. Daje królowej ostatnią radę – na temat tego, kto powinien go zastąpić w roli premiera. Proponuje Aleca Douglasa-Home’a, przyjaciela rodziny królewskiej. Królowa odczytuje to jako rozkaz i choć w końcu decyduje się posłuchać jego rady, to rozstają się w niezgodzie, a Elżbieta wyraża swoje niezadowolenie i rozczarowanie osobą Macmilliana.