Sir Winston Churchill

BIOGRAFIA John Lithgow

CHARAKTERYSTYKA

Premier Wielkiej Brytanii stojący na czele Partii Konserwatywnej. Zagorzały przeciwnik faszyzmu i socjalizmu. To człowiek dumny, nieugięty, przekonany o własnej wielkości i nieomylności, co sprawia, że rzadko słucha innych. Ma opinię osoby cholerycznej, trudnej, apodyktycznej, ale też bardzo emocjonalnej i zmiennej. To tradycjonalista i rojalista całym sercem oddany koronie. Jest w stanie zaryzykować zdrowie i życie ludzkie dla utrzymania pozorów silnie działającego państwa, nie potrafi przyznać się do błędu. Gdy Elżbieta zostaje królową, staje się jej mentorem.
Rolę Winstona Churchilla odgrywa John Lithgow.

WYGLĄD

Sir Winston Churchill jest korpulentnym, schorowanym osiemdziesięciolatkiem o niskiej posturze (choć grający go w serialu aktor jest o około 20 centymetrów wyższy). Porusza się o lasce, nosi trzyczęściowy, elegancki garnitur z chusteczką w klapie marynarki.

BIOGRAFIA

Sezon 1

Winston Churchill ani na chwilę nie pozwala ludziom zapomnieć, że jest bohaterem, który uratował Anglię i zakończył II wojnę światową. Dał temu wyraz między innymi na ślubie przyszłej królowej Elżbiety i księcia Edynburga, gdy wstrzymał swoją żonę Clementine przed wejściem do kościoła, ponieważ chciał dumnie wkroczyć do środka przy akompaniamencie hymnu, kiedy to wszyscy muszą stać na baczność. Jego koledzy parlamentarzyści są zniesmaczeni jego pychą i arogancją, lecz Churchill nie jest osobą, która łatwo się peszy. Wręcz przeciwnie – bezwstydnie i na głos komentuje nieobecność sióstr Filipa, które poślubiły nazistów.

W 1951 roku zostaje ponownie wybrany premierem Wielkiej Brytanii. Nie wszyscy członkowie Gabinetu są z tego zadowoleni – uważają, że czas Churchilla się skończył i powinien on zrobić miejsce dla kogoś młodszego, z większą energią, jak na przykład wicepremier Anthony Eden. Dlatego podejmują na razie nieśmiałe kroki, by usunąć go z urzędu. Jednak Winston Churchill nie da się zastąpić, gdy sam uważa, że może jeszcze tyle zdziałać.

Po śmierci króla Jerzego VI i objęciu tronu przez Elżbietę, udaje się do niej na pierwsze z ich cotygodniowych posiedzeń. Choć oddaje jej należyty szacunek, to widać, że momentami pod woalką korony, instytucji i monarchii dostrzega w niej kobietę, którą otwarcie poucza, traktuje protekcjonalnie i nie jest z nią szczery. Próbuje odwlec w czasie moment jej koronacji, by zapewnić sobie bezpieczeństwo, gdyż wtedy członkowie rządu nie mogliby go usunąć z urzędu. Królowa szybko odkrywa podstęp i proponuje mu układ – w zamian za zgodę na późną koronację premier miał się za nią wstawić w Gabinecie, by jej dzieci mogły zatrzymać nazwisko męża Mountbatten, a całej jej rodzinie pozwolono zostać w Clarence House. Premier przystaje na tą propozycję, lecz ostatecznie prośby królowej zostają przegłosowane.

U kresu swoich rządów Winston Churchill podjął kilka tragicznych w skutkach decyzji. Gdy w 1952 roku doszło do katastrofy ekologicznej, nazwanej później ,,Wielkim smogiem londyńskim”, zamiast zapobiec śmierci tysięcy londyńczyków, premier wolał zajmować się takimi sprawami, jak zabronienie księciu Filipowi nauki latania. Długo bagatelizował zagrożenie, utrzymując, że jest to zwykła mgła, która lada moment zniknie. Swoim zachowaniem stworzył sobie jeszcze liczniejszych wrogów.

Gdy Churchill przygotowuje się do ważnego spotkania z prezydentem Stanów Zjednoczonych, Eisenhowerem, dostaje udaru. Zbiega się to w czasie z chorobą i operacją ówczesnego ministra spraw zagranicznych, Anthony’ego Edena, który miał zastąpić premiera. Winston zataja informacje o swoim zdrowiu przed królową, czego później serdecznie żałuje, gdy Elżbieta informuje go, że zawiódł jej zaufanie. Widać tutaj, jak ich relacje się zmieniają, a sama Elżbieta z niewykwalifikowanej, zagubionej kobiety przeobraża się w oczach premiera w pełni ukształtowaną, rozważną władczynię.

Obie izby parlamentarne zamawiają prezent dla Winstona Churchilla na jego 80 urodziny – portret namalowany przez angielskiego modernistę Grahama Sutherlanda. W czasie ich wspólnych sesji premier zachowuje się w sposób arogancki, władczy, ale jednocześnie pozwala sobie na niezwykłą szczerość i szybko zawiązuje się między nimi pewna więź. Opowiada na przykład o swoim piątym dziecku, córce, która zmarła pod jego nieobecność mając niecałe 3 lata. W momencie uroczystego odsłonięcia obrazu nie potrafi ukryć wściekłości. Uważa, że malarz go upokorzył, nie przedstawił go z należytą powagą, odpowiednią urzędowi premiera. W rzeczywistości nie chodzi jednak o sam obraz, a o fakt, że Churchill się starzeje, opuszczają go siły i coraz bardziej zbliża się ku własnemu końcowi. Ostatecznie portret zostanie spalony.

W 1955 roku Winston Churchill rezygnuje z funkcji premiera i lidera Partii Konserwatywnej. Na pożegnalnym przyjęciu zorganizowanym na jego cześć królowa Elżbieta II dziękuje mu za jego rady, służbę oraz przyjaźń. Churchill głęboko wzruszony schodzi z politycznej sceny.

Sezon 2

Sir Winston Churchill pojawia się jeszcze w 6 odcinku 2 sezonu, gdy w retrospekcji informuje króla Jerzego VI i Królową Matkę o niemieckich dokumentach, świadczących o współpracy byłego króla Edwarda VIII z nazistami.

Sezon 3

W 1 odcinku tego sezonu Winston informuje królową Elżbietę o swoich podejrzeniach dotyczących nowego premiera Harolda Wilsona, który rzekomo miałby być rosyjskim szpiegiem.