Flavus

BIOGRAFIA Daniel Donskoy

CHARAKTERYSTYKA

Młodszy brat Arminiusa wychowany w Rzymie, pozostał lojalny wobec Rzymu, uważa się za obywatela Imperium. Kochanek Marboda, obaj znali się jeszcze z czasów pobytu władcy Markomanów w Rzymie. Wyraźnie jest zafascynowany Marbodem, być może nawet darzy go uczuciem. Manipulator, który dba przede wszystkim o siebie, przedstawia się jako kartę przetargową w relacjach między Marbodem, Arminiusem a Tyberiuszem. Za wszelką cenę chciał być przydatny i służyć Rzymowi, ale Rzymianie nigdy nie uznali go za swego, dla nich był i tak barbarzyńcą.

Flavus jest postacią historyczną. Do końca życia służył w rzymskiej armii, pokonał nawet Arminiusa w bitwie pod Wezerą. Wiadomo, że Flavus podczas tłumienia buntu w Ilirii stracił prawdopodobnie lewe oko.

WYGLĄD

Mężczyzna około 30-35 lat, bardzo wysoki i dobrze zbudowany, ma krótkie, lekko kręcone włosy w kolorze brązowym, co nie zgadza się z wizją historyczną: jego prawdziwe imię nie jest znane, „flavus” to po łacinie „żółty/blondyn”, co wskazywało prawdopodobnie na kolor jego włosów.

BIOGRAFIA

Sezon 2

Przyjeżdża do Germanii, aby pomóc Tyberiuszowi ukarać Arminiusa. Odwiedza Marboda, którego zna z czasów rzymskich, kiedyś byli kochankami. Namawia Marboda do zawarcia sojuszu wobec Arminiusa. Ponownie zaczyna się spotykać z Marbodem, co nie umyka uwadze Odarike.

Spotyka Arminiusa i zaczyna z nim walczyć, w pewnym momencie Marbod uderza jego brata w głowę i ogłusza go. Zawozi Arminiusa jako jeńca do rzymskiego obozu, jest wyraźnie zadowolony i dumny, mimo że walka nie była uczciwa. Jest świadkiem uwolnienia Arminiusa, ponownie z nim walczy, przegrywa, a Arminius ucieka z obozu w jego stroju. Tyberiusz obwinia go za ucieczkę brata, a Germanik aresztuje go za zdradę. Omal nie zostaje stracony, ostatecznie przekonuje Tyberiusza, że może wpłynąć na Marboda i jego relacje z Arminiusem.

Przybywa do obozu Marboda z darem od Tyberiusza, nie zdaje sobie sprawy, że Tyberiusz kazał Marbodowi go zabić, testując jego wierność Rzymowi. Gajusz ostrzega go, że Marbod ma zamiar go zabić, uderza pierwszy, ogłusza władcę i ucieka. Udaje się do rzymskiego obozu, mówi o planowanym zebraniu wszystkich reików, radzi, że wtedy należy uderzyć i pozbyć się ich wszystkich za jednym zamachem.

Bierze udział w ataku na germański obóz, potem triumfalnie wraca z Germanikiem, ale o dziwo obaj zostają potępieni przez Tyberiusza, który liczył na dalszą współpracę z Marbodem. Podczas decydującej bitwy ratuje życie Marbodowi, a niedługo potem umiera w jego ramionach.