Germanik

BIOGRAFIA Alessandro Fella

CHARAKTERYSTYKA

Bratanek Tyberiusza, który został przez niego adoptowany z rozkazu cesarza, oficjalnie są więc ojcem i synem. Na pewno nieustraszony wojownik, jednak wciąż działający bardzo nieodpowiedzialnie, dopiero uczący się strategii i politycznych gierek – nie ma opracowanej strategii na dłuższą metę, działa pod impulsem chwili. Porywczy, gardzący niżej urodzonymi, kiedy trzeba uciekający się do podstępów.

Germanik to oczywiście postać historyczna, słynny wódz rzymski, ogólnie kochany i szanowany przez obywateli Imperium, ojciec cesarza Kaliguli. Wiadomo, że podczas kampanii w Germanii, po śmierci Oktawiana Augusta, żołnierze obwołali go cesarzem, ale nie przyjął tej funkcji, zgadzając się z ostatnią wolą zmarłego, by cesarzem został Tyberiusz (być może nie był to rozsądny ruch, bowiem istnieją domysły, że to Tyberiusz kazał go potem otruć, zazdrosny o jego wpływy i miłość ludu). To on odnalazł i pogrzebał szczątki rzymskich żołnierzy poległych w przedstawionej w pierwszej serii bitwie w Lesie Teutoburskim.

WYGLĄD

Młody mężczyzna, dosyć wysoki, dobrze zbudowany (wrażenie to pogłębia jeszcze zakładana przez niego zbroja imitująca nagi umięśniony tors); ma krótkie, lekko kręcące się, czarne włosy.

BIOGRAFIA

Sezon 2

Towarzyszy Tyberiuszowi w obozie założonym w Germanii, przyjmuje Flavusa. Dowiaduje się o śmierci żołnierzy patrolujących okolice obozu po uwięzieniu Arminiusa, wydaje rozkaz podwojenia straży. Aresztuje Flavusa, oskarżając go o współudział w ucieczce Arminiusa, zamierza go zabić, ostatecznie okazuje się, że Tyberiusz ma inne plany. Kontaktuje się z nim Flavus, który uciekł z obozu Marboda, zdradza, że w obozie przebywają nieuzbrojeni reikowie wszystkich germańskich plemion. Germanik decyduje się na atak, który rozpoczyna ostrzałem obozu z pobliskich wzgórz w momencie koronacji Marboda. Daje sygnał do odwrotu po ataku Folkwina.

Triumfalnie wraca do obozu, zapewniając o śmierci kilku znaczących germańskich wodzów i odniesieniu zwycięstwa, jednak zostaje zbesztany przez Tyberiusza, który liczył na pokojowe rozwiązanie. Do obozu wkrada się Dido, która zamierza go zabić, a potem uprowadza go Arminius. W niewoli zachowuje się dość hardo, wiedząc, że wróg nie spodziewa się, że posiłki rzymskie przybędą drogą morską. Przed bitwą zostaje niemal nagi przywiązany do osła i puszczony w stronę obozu, co ma zdezorientować Rzymian. Zostaje uratowany przez swoich ludzi. Walczy z Dido, ciężko ją rani, potem ucieka przed Folkwinem. Udając nieżywego myli pościg, zachodzi Folkwina od tyłu i przebija go mieczem. Widzi uciekającego z obozu Tyberiusza, krytykuje go za tchórzostwo, ale dołącza do niego, uchodząc z oblężenia. Odjeżdża z Tyberiuszem i jeńcami, Thusneldą oraz Thumelicusem, w stronę Rzymu.