Thusnelda

BIOGRAFIA Jeanne Goursaud

CHARAKTERYSTYKA

Córka Segestesa i Irminy, siostra Ansgara. Wojowniczka z plemienia Cherusków, znana też jako Alsonelda. Jest samozwańczą jasnowidzką, swe rzekome moce przedstawia w taki sposób, by prowadziły ją do wybranych celów. Kobieta gotowa do wielkich poświęceń w imię dobra swego ludu, zawiera małżeństwo z rozsądku, aby pomóc w zjednoczeniu plemion. Odważna, sprawdzająca się na placu boju, ma w sobie niezwykłą charyzmę i potrafi porwać tłumy. Mądra, wybiegająca w przyszłość, wytrawny polityk i przywódca.

Thusnelda jest postacią historyczną, ale w ciążę zaszła już 7 lat po bitwie, z Arminiusem. Została potem pojmana przez Germanika, w niewoli urodziła syna Thumelicusa, który zginął młodo jako gladiator.

WYGLĄD

Szczupła młoda kobieta średniego wzrostu, o długich kręconych blond włosach, które spina z tyłu. Podczas bitwy ma przy oczach i na brodzie wojenne malunki. W finale ma bliznę na prawym policzku i uszkodzone oko. Na szyi nosi naszyjnik z oprawionym wilczym kłem.

BIOGRAFIA

Sezon 1

Bawi się z Ansgarem, jej ojciec woła ją, przedstawia jej Hagdana, którego wybrał na jej męża. W tajemnicy podsłuchuje negocjacje na wiecu reików. Spotyka się z Folkwinem, uprawiają seks, wspominają swój braterski związek z dzieciństwa z Arminiusem. Odwodzi Folkwina od pomysłu wspólnej ucieczki, gdyż zostaliby wygnani na zawsze z plemienia.

Odpycha ojca całującego rzymski sztandar, Metellus łapie ją za włosy, prowokując do ataku Ansgara. Zabiera z matką Ansgara do Runy, matka policzkuje ją za wywołanie tragedii. Wzywa bogów na bagnach, co podpatruje Folkwin. Rozmawia z Runą o bracie, poświęceniu boga Wodana i swej walce z Rzymem.

Razem z Folkwinem postanawia zdobyć rzymskiego orła. Wyprawia się do rzymskiego obozu z Folkwinem, Eigilem i Hanno, Folkwin wprowadza ją jako niewolnicę dla Metellusa. Wykrada orła, zawozi go do wioski. Wspomina zawarcie braterstwa z Arminiusem i moment, gdy został oddany Rzymianom. Spotykają Arminiusa, który zwraca jej naszyjnik zgubiony w namiocie podczas kradzieży orła.

Dowiaduje się, że jej ojciec wyznał Rzymianom, że Folkwin ukradł orła. Próbuje ostrzec rodzinę Folkwina, ale przybywa za późno. Próbuje powstrzymać Folkwina przed powrotem do osady. Jako pierwsza zaczyna ściągać ciała ukrzyżowanych. Rozmawia z matką na temat ojca i małżeństwa. Chce jechać ostrzec Folkwina, że Rzymianie są na jego tropie, ale ojciec powstrzymuje ją i związuje. Potem uwalnia, aby powstrzymała matkę przed zabiciem Ansgara.

Ratuje brata, omal nie spycha z urwiska matki. Oddaje Ansgara pod opiekę Runy. Odnajduje Arminiusa i Folkwina w Krainie Mroku, Folkwin mówi jej, że Arminius uratował mu życie. Chce udać się po pomoc do Marsich, ale Folkwin woli ponownie odwiedzić Brukterów. Przedstawia się Kunolfowi jako jasnowidz i namawia go do pomocy Folkwinowi, grożąc, że szalejąca burza jest gniewem bożym.

Po śmierci Kunolfa wycina serce reika i namaszcza nią głowy Folkwina i Golmada, nowego reika. Rozmawia z Golmadem na temat wsparcia ataku na Rzymian. Zgadza się na ślub z Arminiusem, aby w ten sposób przekonał do siebie germańskie plemiona i je zjednoczył przed bitwą. Jedzie do rodziców i mówi im, że wyjdzie za Arminiusa. Runa ostrzega ją, by była ostrożna – bogowie nie lubią uzurpatorów, a ona wie, że Thusnelda nie ma mocy jasnowidzenia.

Bierze ślub z Arminiusem. Jedzie z Arminiusem do obozu Rzymian, zostaje przedstawiona Warusowi. Razem z mężem odwiedza reików i zaprasza ich na więc podczas święta księżyca. Na wiecu jest świadkiem porywającej mowy Arminiusa. Wyznaje, że go kocha, uprawiają seks. Broni się przed chcącym ją zgwałcić Hagdanem. Kiedy Hagdan i jego wojsko planują odejść z pola bitwy, oślepia się na jedno oko, mówiąc, że poświęciła je jak Wodan, przekazuje też swą wizję, w której wojska germańskie zwyciężą Rzymian.

Walczy w bitwie, mówi Arminiusowi, że chce pomścić Folkwina. Widzi, że Folkwin wyprowadza Ansgara z pola bitwy. Po zwycięstwie namawia męża, by ogłosił się królem, rozmawia też z Folkwinem, któremu mówi, że wybrała Arminiusa. Spotyka się z Runą, która mówi jej, że jest w ciąży, a ojcem dziecka jest Folkwin.

Sezon 2

Rodzi Thumelicusa. Z kilkoma pomocnikami próbuje uwolnić Arminiusa więzionego przez Rzymian, udaje im się zabić kilku żołnierzy, ale potem straże zostają podwojone i kilka kolejnych prób dostania się do obozu nie przynosi rezultatu. Ratuje ją Folkwin i jego żona Dido, dostają się do obozu, uwalniają Arminiusa, uciekają wozem. W drodze opatruje Dido, rozmawia z Folkwinem o rzymskiej rodzinie Arminiusa. Kłóci się z Arminiusem na temat jego rzymskiej żony i syna Gajusza, za którym ewidentnie nie przepada, potem krytykuje jego decyzję uznania Marboda za króla.

Razem z Folkwinem jedzie przekonać Markomanów, by stanęli do walki z Rzymem razem z Cheruskami, w drodze mówi byłemu kochankowi, że Thumelicus jest jego synem. Zapewnia Folkwina, że kocha Arminiusa, ale to Folkwin kiedyś dał jej prawdziwe szczęście. Spotykają ukrywającego się Gajusza. Walczy razem z Folkwinem i Arminiusem w decydującej bitwie z Rzymianami.

Po zwycięstwie widzi kruka lecącego w stronę wioski. Podąża za nim, znajduje zabitą opiekunkę Thumelicusa i związanego brata, jej syna nigdzie nie ma. Podąża za Ansgarem do lasu, gdzie jest świadkiem przekazania Thumelicusa Tyberiuszowi przez swych rodziców, Segestesa i Irminę. Widzi potem ich śmierć na rozkaz Tyberiusza. Poddaje się Rzymianom i zostaje zabrana wraz z synem do Rzymu.