Folkwin Wolfspeer

BIOGRAFIA David Schütter

CHARAKTERYSTYKA

Wojownik z plemienia Cherusków, ukochany Thusneldy, brat Vegisa. Od dziecka przyjaźni się z Thusneldą i Arminiusem, zabił wilka, który atakował Arminiusa i każde z nich nosi jego kieł jako symbol braterstwa. Odważny, nieco porywczy, ambitny; zawsze szybciej działa, niż myśli, co czasem ściąga na jego bliskich kłopoty.

Nie jest postacią historyczną.

WYGLĄD

Młody, wysoki chłopak, umięśniony, ma długie blond włosy i delikatny, nieco ciemniejszy zarost. Na lewym policzku od pewnego momentu ma bliznę, w lewym uchu nosi czasem spory kolczyk, a na szyi na rzemieniu ma naszyjnik z oprawionego wilczego kła.

BIOGRAFIA

Sezon 1

Uczestniczy w wiecu reików, dostrzega Thusneldę i biegnie za nią do lasu. Uprawiają seks, a ona mówi mu, że została obiecana Hagdanowi. Proponuje jej wspólną ucieczkę, ale dziewczyna nie chce, gdyż równałoby się to ich wygnaniu z plemienia.

Jego matka nakazuje mu przygotować daninę dla Rzymian. Kłóci się z Segestesem oskarżającym jego ojca o pijaństwo (Wiborg jest piwowarem). Rozmawia z Thusneldą po ataku na Ansgara, postanawia zdobyć orła z rzymskiego sztandaru legionów. Do pomocy dobiera Hanno, Thusneldę i Eigila. Wchodzi z Thusneldą do rzymskiego obozu, wmawia strażom, że prowadzi niewolnicę dla Metellusa. Zabija dwóch Rzymian, kradnie orła, podpala namiot i wykorzystując zamieszanie, ucieka. Przywozi triumfalnie orła do obozu Cherusków. Ucieka przed rzymskim oddziałem.

Wspomina wydarzenia sprzed lat, kiedy razem z Thusneldą zabili wilka atakującego Arminiusa, a potem zawarli we trójkę pakt braterstwa wobec boga Wodana. Spotyka Arminiusa, ten prosi o zwrot orła, ostrzegając Folkwina przed interwencją Rzymian. Włącza się do walki Arminiusa i Berulfa, Arminius zabiera mu orła, ogłusza i odchodzi. Wraca do osady, ale zostaje ostrzeżony przez Thusneldę, by nie szedł dalej. Dostaje się do osady i odkrywa, że Rzymianie ukrzyżowali całą jego rodzinę. Chce odprawić ceremonie żałobne, ale Berulf ogłusza go i wywozi z osady.

Berulf namawia go do buntu wobec Rzymian i pomszczenia rodziny, zapewnia, że plemię Brukterów stanie po jego stronie. Zatrzymuje się w osadzie Brukterów, u reika Kunolfa. W nocy okazuje się, że Kunolf jest zdrajcą, ledwo udaje mu się uciec, ale ginie Berulf. Dociera do Krainy Mroku, do której nie zapuszczają się żadni tubylcy, wierząc, że miejsce jest przeklęte i zamieszkałe przez demony. Wzywa bogów i przysięga zemstę na wszystkich, którzy skrzywdzili jego bliskich.

On i jego przyjaciele zostają zaskoczeni przez Rzymian, tylko Folkwin zostaje przy życiu. Metellus przykłada mu miecz do gardła, ale potem podaje broń Arminiusowi, by ten zabił buntownika. Arminius zabija Metellusa, opatruje rany Folkwina, a potem zabiera głowę Eigila, aby pokazać ją Warusowi jako głowę Folkwina. Wraca z Thusneldą do obozu Brukterów, jeszcze raz namawia Kunolfa do przymierza przeciw Rzymowi. Kiedy nie potrafi go przekonać, zabija reika, a Thusnelda ogłasza to jako część planu bogów, który zobaczyła jako jasnowidząca. Po tym dostaje zgodę na udział brukterskich wojowników w walce z Rzymem.

Atakuje Arminiusa, który przed objęciem dowództwa zamierza poślubić Thusneldę, potem jednak zgadza się, że ślub może zjednoczyć germańskie plemiona. Obserwuje z lasu ceremonię ślubną, upija się i zostaje pojmany przez Rzymian, którzy jednak nie wiedzą, kogo schwytali. Przedstawia się Rzymianom jako Berulf. Poznaje niewolnicę Raskild. Zostaje ukarany za atak na rzymskiego żołnierza. Z pomocą Raskild przekazuje wiadomość do Thusneldy.

Po kilku tygodniach odnajduje go Arminius (który wiedział już wcześniej o niewoli Folkwina) i wtajemnicza w swe plany. Podczas przejazdu przez las legioniści zostają zaatakowani, Folkwin i Raskild uciekają. Bierze udział w bitwie w Lesie Teutoburskim, gdzie popisuje się wielką odwagą. Spotyka się z Thusneldą. Arminius prosi go o sprawiedliwy podział łupów i zapowiada, że jeśli zostanie królem, chce, żeby Folkwin był jego prawą ręką. Folkwin z odrazą mówi jednak, że jeśli Arminius zostanie królem, zginie z jego ręki.

Sezon 2

Ratuje Thusneldę przed schwytaniem przez Rzymian podczas jednej z jej prób dostania się do rzymskiego obozu i odbicia Arminiusa. Wiadomo, że się ożenił – jego wybranką jest wojownicza Dido. Atakuje strażnika, udaje mu się dostać do miejsca, gdzie przetrzymywany jest Arminius i uwolnić go. Ucieka z Thusneldą i Dido wozem, Arminius podąża za nimi z Gajuszem. Przypala ranę Dido, rozmawia z Thusneldą na temat rzymskiej żony Arminiusa i jego syna.

W szaleńczej szarży atakuje Rzymian ostrzeliwujących obóz podczas zebrania reików. Towarzyszy Thusneldzie w wyprawie na wschód, do Markomanów, aby przekonać ich do walki z Rzymem. Dowiaduje się, że Thulelicus jest jego synem.

W czasie decydującej bitwy prowadzi ludzi, by otworzyć główną bramę do obozu, walczy u boku Arminiusa i Thusneldy. Walczy z Germanikiem, który podstępnie i śmiertelnie rani go, zadając cios od tyłu. W ostatnich chwilach życia prosi Arminiusa, aby zaopiekował się Thumelicusem jak własnym synem (przy okazji zdradzając Arminiusowi, że ne jest jego ojcem, co ten tylko luźno podejrzewał).