Jon Snow

BIOGRAFIA Kit Harington

CHARAKTERYSTYKA

Tak naprawdę nazywa się Aegon Targaryen i jest synem Lyanny Stark i Rhaegara Targaryena, jednak oficjalnie uchodzi za nieślubne dziecko Eddarda Starka (stąd nazwisko Snow, zwyczajowo nadawane na Północy dzieciom z nieprawego łoża). Przyrodni brat (przynajmniej oficjalnie) Robba, Rickona, Brana, Sansy i Aryi. Dowódca Nocnej Straży, przez pewien czas Król Północy, sojusznik Daenerys, która jest w rzeczywistości jego kuzynką. Dobrze wykształcony, zarówno jeśli chodzi o naukę (uczył go maester Luwin), jak i walkę (tutaj lekcji udzielał mu Rodrik Cassel). Był w bliskich relacjach z Aryą, Robbem, Branem i Rickonem, a także z przybranym ojcem, Catelyn i Sansa natomiast traktowały go bardzo chłodno, przez co całe życie czuł się w Winterfell trochę jak outsider. Jest rycerski i do przesady honorowy, zawsze szuka sprawiedliwych rozwiązań, dojrzały, poważny, nawet nieco zamknięty i chłodny. Wydaje się również nieśmiały, zwłaszcza w stosunku do kobiet, przez długi czas zresztą ich unika, nie korzystając nawet z usług prostytutek (obawia się, że sam spłodzi nieślubne dziecko). Poza placem boju, na którym bryluje i jest świetnym dowódcą, bywa dość bierny, przyjmując „co przyniesie mu los”: tak jest po odkryciu pochodzenia, która to wiedza w zasadzie nic w jego życiu nie zmieniła, pomijając unikanie cielesnych zbliżeń z Daenerys.

WYGLĄD

Młody mężczyzna średniego wzrostu, mocnej budowy ciała (wrażenie to potęgują jego stroje, futrzane nakrycia narzucane na zbroję). Ma południowy typ urody: czarne kręcone włosy średniej długości (czasem spina je z tyłu), niewielki, przystrzyżony zarost.

BIOGRAFIA

Sezon 1

Uczy strzelania z łuku Brana. Jedzie z Eddardem na egzekucję dezertera z Nocnej Straży. Zaczyna opiekować się jednym ze znalezionych szczeniąt wilkora, białym Duchem. Niezbyt chętnie wita króla Roberta i jego świtę, na prośbę Catelyn nie jest obecny na uczcie. Wyznaje wujowi, Benjenowi, że chciałby dołączyć do Nocnej Straży. Przyjmuje rady od Tyriona. Żegna się z pogrążonym w śpiączce Branem, a Aryi daje na pożegnanie miecz „Igłę”. Podczas pożegnania Eddard obiecuje mu, że przy następnej okazji opowie mu o jego matce.

Pierwsze jego odczucia po przybyciu do Czarnego Zamku przy Murze nie są najlepsze – nowi towarzysze w większości są wyrzutkami, podpada także odpowiedzialnemu za szkolenie rekrutów Alliserowi. W tym czasie, jako najbardziej zaprawiony w sztuce walki, jest nieco arogancki wobec innych rekrutów; zmienia się po rozmowie z Tyrionem. Zaprzyjaźnia się z Samwellem. Składa przysięgę wierności Nocnej Straży pod czarodziejskim drzewem. Kłóci się z Alliserem po wieściach o aresztowaniu Eddarda. Broni Jeora Mormonta przed atakiem upiora. Po śmierci Eddarda chce dołączyć do armii Robba, ale powstrzymują go jego towarzysze.

Sezon 2

Razem z oddziałem Jeora wyrusza na poszukiwania Benjena, dociera do twierdzy Crastera. Jeor tonuje jego niechęć do Crastera, który jako jedyny z „dzikich” pomaga Nocnej Straży. Tropi Crastera idącego z noworodkiem do lasu, zostaje odkryty i pojmany, gospodarz wyrzuca Nocną Straż z twierdzy. Jedzie z Qhorinem walczyć z „dzikimi plemionami”, oddziela się od oddziału z pojmaną Ygritte, która próbuje go uwieść, a potem wciąga w zasadzkę; dostaje się do niewoli. Ygritte przewozi go do wodza Mance'a Raydera, po drodze spotykają uwięzionego Qhorina, który prowokuje walkę z nim, aby wyglądało na to, że Jon zdradził Nocną Straż (Jon zabija Qhorina).

Sezon 3

W obozie „dzikich” przez pomyłkę składa hołd Tormundowi, myśląc, że to Mance. Zostaje przyjęty do „dzikich” po tym, jak wyznaje, że chce walczyć z Białymi Wędrowcami, w istnienie których nie wierzy Nocna Straż. Mance przedstawia mu warga Orella, który obserwuje świat oczami orła. Wraz z wojskiem Mance'a dociera do miejsca, gdzie Biali Wędrowcy zmasakrowali Nocną Straż, Mance wyjaśnia mu, że brak trupów, ponieważ stały się one upiorami. Wyrusza z oddziałem Tormunda, by od tyłu zaatakować Czarny Zamek. Zaczyna romans z Ygritte.

Ratuje Ygritte podczas wspinaczki na Mur. Ostrzega starego hodowcę koni dla Nocnej Straży, potem nie potrafi go zabić z rozkazu Orella i Tormunda. Walczy z Orellem w pobliżu opuszczonego młyna – w którym schronił się Bran i jego towarzysze przed burzą – i wygrywa z pomocą Brana, który jako warg wysłał mu na pomoc Summer. Ucieka od „dzikich”, trzykrotnie rani go podczas ucieczki Ygritte, która jednak celowo strzela tak, by go nie zabić. Dociera do Czarnego Zamku.

Sezon 4

Dochodzi do zdrowia, zdaje relację z tego, co zaszło, a także mówi o upiorach i planach „dzikich”. Staje na czele oddziału wyruszającego do twierdzy Crastera pomścić śmierć Jeora z rąk buntowników. Zabija Karla Tannera, pali twierdzę, uwalnia żony Crastera. Samwell nakłania go do wyznań z intymnej relacji z Ygritte. Podczas ataku „dzikich” przejmuje dowodzenie obroną Czarnego Zamku. Podczas walki spotyka Ygritte, która mierzy do niego, ale zostaje trafiona przez Olly'ego, umiera w jego ramionach. Pojmuje Tormunda.

Wyrusza do obozu Mance'a, oficjalnie, by z nim negocjować, tak naprawdę chce go zabić, co rozbiłoby sojusze wśród klanów „dzikich”. Rozmowę przerywa przybycie wojsk Stannisa, które gromią „dzikich”. Na prośbę Tormunda pali rytualnie ciało Ygritte za Murem.

Sezon 5

Stannis namawia Jona, by ruszył z nim pomścić bliskich przeciw Boltonom, ma stanąć na czele armii „dzikich”, o ile Mance złoży hołd Stannisowi. Jest świadkiem palenia na stosie Mance'a, skraca jego męki, strzelając mu w serce strzałą. W wyborach zdobywa tytuł Lorda Dowódcy Nocnej Straży. Zabija Janosa Slynta za odmowę wykonywania rozkazów. Próbuje go uwieść Melisandre.

Wyrusza z Tormundem, aby przekonać „dzikich” z Hardhome do osiedlenia się po bezpiecznej stronie Muru i wspólnej walki z Białymi Wędrowcami. Walczy z Białymi Wędrowcami w Hardhome, odkrywa, że zabija ich valyriańska stal. Patrzy, jak Nocny Król zmienia wszystkich poległych w upiory. Po powrocie do Czarnego Zamku pozwala Samwellowi udać się z Gilly i Małym Samem do Cytadeli, choć czyni to z niechęcią, bowiem członkowie Nocnej Straży odnoszą się do niego w ostatnim czasie wrogo, krytykując jego pomysły przymierza z „dzikimi”. Pada ofiarą spisku Allisera, zostaje zabity.

Sezon 6

Jego ciało odnajduje Davos, który prosi Melisandre, aby odprawiła nad nim rytuały. W ich efekcie Jon zostaje wskrzeszony i osobiście zabija spiskowców. Po śmierci nie obowiązują go już śluby, opuszcza Nocną Straż. Spotyka Sansę, wyrusza na Winterfell, aby pokonać Ramsaya i odbić rodzinny zamek z pomocą lojalnych „dzikich” i ludzi Lyanny Mormont. Podczas bitwy jest świadkiem śmierci Rickona, a potem odsieczy wojsk sprowadzonych przez Littlefingera. Walczy w zamku z Ramsayem, pokonuje go i zostawia Sansie. Skazuje na wygnanie Melisandre. Zostaje obwołany Królem Północy.

Sezon 7

Zaczyna przygotowania do walki z Białymi Wędrowcami. Ściera się z Littlefingerem, który mówi mu o uczuciach do Sansy. Wyjeżdża z Davosem na Smoczą Skałę, aby spotkać się z Daenerys i Tyrionem. Odmawia złożenia hołdu Daenerys. Próbuje namówić Daenerys do wspólnej walki z Białymi Wędrowcami. Pokazuje Daenerys malowidła Dzieci Lasu i Białych Wędrowców, wyjaśniając, kim są i jaka była ich historia. Ku zdumieniu Daenerys udaje mu się pogłaskać Drogona, który nikomu na to nie pozwala oprócz niej. Zgadza się na pomysł Tyriona, aby pojmać upiora i pokazać go Cersei, aby w ten sposób nakłonić ją do sojuszu.

Bierze udział w wyprawie po upiora, życie ratuje mu, kosztem własnego, jego zaginiony wuj Benjen. Przybywa do Królewskiej Przystani, aby zademonstrować moc upiora i sposoby na pokonanie go. Ogłasza swą lojalność wobec Daenerys, potem zaczyna z nią romans. W międzyczasie Bran ma wizję, w której widzi kochających się Lyannę Stark i Rhaegara Targaryena, z tego związku narodził się syn Aegon, który podczas rebelii został przekazany na wychowanie Eddardowi, a ten nazwał go Jon Snow.

Sezon 8

Wyrusza do Winterfell, uczy się jeździć na Rhaegalu, spotyka Aryę. Samwell opowiada Jonowi prawdziwą historię jego narodzin. Podczas bitwy dosiada Rhaegala, ale jego smok zostaje ciężko ranny. Zostaje otoczony przez upiory, ale wówczas wszystkie giną po śmierci Nocnego Króla. Mówi Daenerys, że nie chce być dziedzicem Żelaznego Tronu, nie mogą jednak dłużej mieć romansu. Prosi Brana, aby wyjawił siostrom prawdę o jego pochodzeniu.

Po zdobyciu Królewskiej Przystani bez powodzenia próbuje powstrzymać armię Daenerys i ją samą przed niszczeniem miasta i masakrą mieszkańców. Ściera się z Szarym Robakiem przeprowadzającym egzekucje jeńców. Rozmawia z uwięzionym Tyrionem, który namawia go do zabicia opanowanej rządzą władzy i niszczenia Daenerys. Rozmawia z Daenerys, a widząc, że ona nie powstrzyma swych ambicji, zabija ją. Drogon pali Żelazny Tron, ale nie zabija Jona, zabiera ciało „matki” i odlatuje.

Jest sądzony za zabójstwo Daenerys, Bran skazuje go na wygnanie do Nocnej Straży. Żegna się z rodzeństwem, przybywa do Czarnego Zamku, a potem ze swym oddziałem rusza na wyprawę na północ od Muru.